Opa

Het ochtendritueel kan beginnen. Hij zit aan de hoge tafel, de krant ligt voor hem en schuin daarachter staat een kopje thee. Opa is er klaar voor. Heerlijk om de dag zo te beginnen. Hij begint te lezen. Als hij nog geen drie zinnen verder is, vraagt zijn kleinzoon: “Opa, kun je mijn veters strikken?” “Tuurlijk jongen”, opa bukt en strikt. Zijn eigen kinderen konden op die leeftijd zelf al strikken. Tijden veranderen. Zijn kleinzoon, stuurt al mailtjes op de computer. Opnieuw installeert hij zich en leest verder. Hij wordt afgeleid doordat de twee bandietjes een liedje beginnen te zingen.  Heerlijk, hoe ze samen kunnen spelen. Vandaag past hij op en kan hij de hele dag van zijn kleinkinderen genieten. Hij richt zijn aandacht weer op de krant. “Opa, opa, mogen wat te drinken?” “Wat?” Verstrooid kijkt hij op, hij zat net lekker in het artikel. Hij staat op en schenkt limonade voor ze in. Hij gaat zitten en probeert de draad weer op te pakken.

Ze spelen tikkertje. Opa zucht. Hij vindt zijn kleinkinderen, echt wel heel lief, maar wat stilte in huis zou ook prettig zijn. Als het zijn eigen kinderen waren geweest had hij allang een keer om stilte gebulkt. Het spel van de kinderen wordt steeds wilder en luider. Hij zegt: “Kinderen doe eens wat zachter, ik wil de krant lezen.” Zijn kleindochter van zes komt naar hem toe en zegt: “Opa, dan zet je het gehoorapparaat toch uit?”