Carnaval

“De herinnering blijft aan die clown met z'n lach
Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet“
 
De muziek schalt door de boxen. De mensen zingen, hossen en dansen. Iedereen is verkleed. De sfeer is relaxt en er heerst vrolijkheid. De optocht is net gelopen. Het is feest. Het is carnaval. Wij vieren mee.
 
Maar toch…
 
De muziek komt hard binnen. Een paar tranen glijden stilletjes naar beneden. Hoe groot is het contrast. Vandaag is het precies een half jaar geleden. Wij zaten rond zijn bed. De laatste woorden werden gezegd. Zijn ogen sloten.
 
Lijfelijk is hij niet meer aanwezig. Geen trouwe supporter langs de carnavalsoptocht. Voelbare leegte. Verdriet. Wij gaan verder, waar hij niet meer kon. Ik loop de dansvloer op en begeef me in het feestgedruis.
 
“De herinnering blijft…..”