Daar gaat hij mijn zoon met zijn seizoenskaart en drie ooms van mij, allen zo'n 50 jaar ouder als hij. Hij heeft de kaart en de stoel van zijn opa overgenomen, toen deze overleed. De liefde voor NEC is hem met de paplepel ingegeven. Op naar die allerlaatste wedstrijd van het seizoen, de allesbeslissende wedstrijd.
Zomer 2015 sta ik in de kerk bij de kist van mijn vader en spreek de volgende woorden: "In je vrije tijd was je een trouwe supporter van NEC, vroeger mochten we met de hele bups mee en stonden we met zijn allen op de staantribunes voetbal te kijken. De liefde voor NEC heb je je kleinzoon ook meegegeven. Vorig jaar de degradatie, wat baalde ik, jouw laatste jaar en dan degradeert je lievelingsclub. Maar gelukkig kwamen de voorspellingen over jouw levensverwachting niet uit. Nog bijna een heel seizoen op de tribune en de kampioenswedstrijd heb je meegevierd."
En dan gaan mijn ooms in het seizoen 2015-2016 niet meer met mijn vader, maar met mijn zoon naar NEC. Hij geniet van NEC. Maar dit seizoen 2016-2017 was het voetbal minder en de ooms haken af als de club degradeert. Begrijpelijk. Mijn zoon blijft nog trouw en gaat volgend jaar naar de Jupiler League. Maar de traditie is verbroken.
NEC degradeert
NEC speelt in Jupiler league
NEC huilt
Ik huil mee,
......mijn vader sterft weer een beetje meer.
Reactie schrijven