Het raakt me
het zien van jouw verdriet.
De tranen in jouw ogen
het ogenschijnlijk gewoon doorgaan
Jouw houding,
het lichaam wat verdriet draagt
De vertellende stem,
automatisch of gebroken
De atmosfeer,
ademt verdriet
Het verdriet wat mij slechts zijdelings raakt
en toch keihard treft
Want,
Ik ken jouw pijn
Ik ken jouw tranen
Ik ken het gemis
En ik wou dat het anders was.
Voor jou...
Voor mij.....
Reactie schrijven
Hedwig (donderdag, 17 oktober 2019 14:15)
Heel mooi geschreven Sandra.
Nancy (donderdag, 17 oktober 2019)
Sandra, wat kun jij de snaar goed raken! Super treffend maar ook herkenbaar. Mooi.