“Gefeliciteerd”, schrijf ik op Facebook. Mijn nichtje deelt een foto van haar vijfjarige huwelijk. Twee gelukkige, blije, verliefde mensen op een zonnige buiten bruiloft.
Het brengt mij terug in de tijd. Mijn moeder en mijn vader waren daggasten op dit feest. Mijn vader was toen al te ziek om de hele dag te gaan. Dus ik bracht hem net voor het avondfeest, hij had mijn nichtje beloofd te komen. In de auto zat een zieke man die zijn belofte niet wilde breken. Hij was er op deze belangrijke dag voor zijn nichtje bij.
De autorit bracht mij terug naar vroeger, mijn vader die mij, en vaak ook mijn vriendinnen, wegbracht als we uitgingen. Zo gaat dat dus, eerst wordt je weggebracht en daarna draaien de rollen zich om en ben jij de taxi. Ik dacht dat het de nieuwe werkelijkheid zou worden.
Helaas hij was te ziek en zijn gezondheid verslechterde snel. Taxi spelen hoefde niet meer, wel een uitvaart regelen.
Reactie schrijven