Wat zegt ze nou? De lelijkste plek van Nijmegen? Nijmegen mijn geboortestad, de stad waar ik ben opgegroeid met al zijn pracht en praal. Ik denk en ik denk. Een lelijke plek?
Ik besluit het te gaan bekijken, vanuit Arnhem rijd ik over de Waalbrug. Ik zie de prachtige skyline van Nijmegen, die uiteraard ook prijkt aan mijn muur in de huiskamer. Naar rechts kijkend de verschillende bruggen, Nijmegen is bereikbaar, Nijmegen verbindt. Als ik de stad in rij en de auto parkeer om een wandeling te maken beginnend bij het Valkhof, kom ik nadat ik de voetgangersbrug over ben gelopen door een prachtig gesmeed hekwerk uit 1874. Gevolg door het park met zijn ruïnes. Mooi groen, midden in de stad, uitkijkend over de Waalbrug en de Ooijpolder. Hier is onze trouwfoto gemaakt, die in de keuken hangt.
Ik loop verder richting de Waal, die essentieel is voor de scheepvaart en de waterafvoer in Nederland. Nijmegen is belangrijk. Even heerlijk mijmerend op het terras met de langsvarende schepen. Voor een vakantiegevoel hoef je Nijmegen niet uit. Ik hervat de tocht, te voet. Nijmegen is vanwege de Vierdaagse ook de wandelstad. Ik loop langs de oude stadsmuren uit de 13e eeuw, Nijmegen heeft geschiedenis. We zijn de oudste stad van Nederland! Lopend over de ongelijke stenen richting de Stevenstoren gebouwd in renaissance stijl in de 14e eeuw. Deze beklimmen is intensief maar de moeite waard, het beloont je met een geweldig uitzicht! Weer beneden, settel ik mij wederom op een terras, maar nu op de Grote Markt en overdenk ik de schoonheid van deze stad. Zo’n klein rondje pas gelopen en al zoveel moois gezien. Nog niet eens bij het Kronenburgpark geweest of bij de Goffert. Peinzend denk ik aan de vraag: de lelijkste plek van Nijmegen?
Is het niet een kwestie van willen zien. Is het niet een kwestie van gevoel? Is het niet een kwestie van focussen op hetgeen wat je positief raakt in plaats van negatief. Hebben we niet altijd een keus waar onze energie naar toe gaat?
Ik denk erover na op het terras op de Grote Markt, mijn stoel staat richting de Stevenstoren, richting de kerkboog. Schitterend. Ik kan ook negentig graden draaien met mijn stoel en dan kijk ik tegen de Boterwaag aan, prachtig met zijn trappen. Maar draai ik vervolgens 180 graden, dan wordt het een ander verhaal. Daar staat de Hema, gebouwd in 1958, modern voor die tijd, grijs, niet mooi in mijn optiek en niet passend bij de overkant. Je zou het lelijk kunnen noemen. Maar het is ook een stuk geschiedenis, door de oorlog was dat gedeelte verloren gegaan. De wederopbouw was anders en geeft een andere tijdsgeest aan. Ook boeiend. Het contrast en het gebouw stoort mij niet, het vertelt een verhaal. Dus hoe je het ook wendt of keert, ik besluit mijn aandacht te blijven richten op mijn mooie Nijmegen!
Reactie schrijven